یاور همیشه مومن - یگانه ترین یار

یگانه ترین یار

[ و فرمود : ] آن که به عیب خود نگریست ، ننگریست که عیب دیگرى چیست ، و آن که به روزى خدا خرسندى نمود ، بر آنچه از دستش رفت اندوهگین نبود ، و آن که تیغ ستم آهیخت ، خون خود بدان بریخت ، و آن که در کارها خود را به رنج انداخت ، خویشتن را هلاک ساخت ، و آن که بى‏پروا به موجها در شد غرق گردید ، و آن که به جایهاى بدنام در آمد بدنامى کشید ، و هر که پر گفت راه خطا بسیار پویید ، و آن که بسیار خطا کرد شرم او کم ، و آن که شرمش کم پارسایى‏اش اندک هم ، و آن که پارسایى‏اش اندک ، دلش مرده است ، و آن که دلش مرده است راه به دوزخ برده . و آن که به زشتیهاى مردم نگرد و آن را ناپسند انگارد سپس چنان زشتى را براى خود روا دارد نادانى است و چون و چرایى در نادانى او نیست ، و قناعت مالى است که پایان نیابد ، و آن که یاد مرگ بسیار کند ، از دنیا به اندک خشنود شود ، و آن که دانست گفتارش از کردارش به حساب آید ، جز در آنچه به کار اوست زبان نگشاید . [نهج البلاغه]

نویسنده: مینا ومحمدرضا(84/2/14 :: 8:28 صبح)

یاور همیشه مومن

به نام رب یکتا:
سالیان دراز گمان من به آن بود که هیچگاه نخواهد آمد ، روزی که حتی برای یک لحظه احساس آزاد بودن را در خویش تجربه کنم. اما اگر اعتراف نکنم که سالیان بسیار با گمان واهی می زیستم دروغ گفته ام.این روزها آزادی در من طغیان کرده است ، این روزها برایم بسان روز روشن است که برای آزاد بودن ، باید عاشق بود و بدون عشق هیچگاه نشانی از آزادی وجود نخواهد داشت و بی عشق آزادی ایده ای بیش نخواهد بود که به مرور زمان در لای لای دفترچه خاطرات دوران کودکیمان به فنا خواد رفت و کلمه ای تهی بیش نخواهد بود.

بی هیچ زیاده گویی، سلامی به آنکه احساس آزادی را در من زنده کرد وراه درست پریدن رابه من ارزانی داشت :

سلام ای خدای آشنای قصه های من

سلام ای بلندی نگاههای مبتلای من

سلام ای وجود زنده ات چوکهکشان مست آسمان بی قرار زندگی

و چشمه زلال چشمهای پاک تو

شراب جامهای مردمان کامیار

در غرور بندگی

سلام یک جهان شعروشعور شب چراغ

سلام بوی دلنشین سبزه های مست باغ

دوباره من تورا میان هر دو چشم خویش در حظور دیده ام

و سر از این حقیقت خفیف

تا فراسوی مجازهای پر شکوه در کشیده ام